Kleine horeca, restaurants en markten gooien voornamelijk groente-, fruit- en etensresten weg en kunnen gebruik maken van het reinigingsrecht. Het bedrag dat voor een reinigingsrecht moet worden betaald, kan afhankelijk worden gesteld van de hoeveelheid of het soort aangeboden afval. Door een variabel bedrag aan de hoeveelheid afval te koppelen, kan de gemeente bedrijven stimuleren om minder voedsel weg te gooien. Om te meten hoeveel bedrijven weggooien kan er met een pasjessysteem worden gewerkt bij grote ondergrondse afvalcontainers.
Een andere mogelijkheid is om te werken met twee soorten afvalcontainers die aan de buitenkant even groot zijn (zodat de vuilniswagen geen problemen heeft met het legen van de containers) maar aan de binnenkant verschillen qua maat. Kiest een bedrijf voor een container met een kleinere inhoud, dan betalen zij minder reinigingsrechten.
Combinatie vast en variabeltarief
Een combinatie tussen een vast en variabel bedrag is ook mogelijk. Zo kan er een basistarief worden gehanteerd dat alle kosten dekt en werkt als een soort minimaal plafond: elk bedrijf produceert namelijk afval. Dit basistarief kan worden verhoogd met een variabel tarief in de vorm van het aantal afvalzakken per week of het aantal kilo’s afval. Op deze manier worden bedrijven gemotiveerd om voedselverspilling te verminderen.
De gemeente Nijmegen maakt gebruik van een variabel bedrag. Het bedrag van reinigingsrecht is gebaseerd op het aantal zakken restafval, plastic en GFT of het aantal keer dat een bedrijf gebruikmaakt van een ondergrondse container voor restafval.
Bedrijfsafval inzamelen is geen plicht van de gemeente op grond van de Wet Milieubeheer. Maar de gemeente kan er wel kiezen om bedrijfsafval in te zamelen en daar een fiscale beprijzing aan te koppelen: het reinigingsrecht. De gemeente kan er ook voor kiezen om het inzamelen van bedrijfsafval gewoon te beprijzen via een overeenkomst.
Rechtsgebied | Publiekrecht > Milieurecht |
Citeertitel | Gemeentewet |
Artikel | 229 |
Geldig vanaf | Invalid Date |